Zuid-Afrika – Skydiven

Het stond al heel lang op nummer 1 op mijn bucketlist, we hadden het bijna gedaan in Sicilië en het geeft je een onwaarschijnlijke dosis adrenaline.. Tijd om uit een vliegtuig te stappen, tijd om te skydiven!

Voorpret – hartslag 150

Laat ik beginnen met het feit dat wij mensen niet gemaakt zijn om te vliegen (geen vleugels etc :)). Dat weten je hoofd en lichaam ook heel goed. Dus vanaf vrijdag toen we wisten dat we zondag zouden springen, begonnen de zenuwen. Zondag wakker worden was dus ook gelijk heel erg wakker zijn. Ik denk meteen oké nog 5,5 uur en dan stappen we uit een vliegtuig. Na een timide ontbijt stappen we de auto in en zegt Nadine: Ik vind het nu echt heel eng worden. Ook ik denk: we zijn gek geworden, maar wat hebben we er ook tegelijker tijd zin in. Onderweg passeren we nog een pretpark en zegt Nadine:

“Ooh ik vind achtbanen tegenwoordig echt verschrikkelijk”

Overlijdensbriefje – hartslag 175

We komen na een lange zandweg aan bij een hangaar en zien daar twee kleine vliegtuigjes staan, een klein barretje en aantal mensen die parachutes aan het inpakken zijn.

We zetten een krabbel onder het ‘ik-kies-er-zelf-voor-om-uit-een-vliegtuig-te-springen-en-dat-kan-ook-een-enkel-ritje-worden’ briefje. Agh zeg ik:

Er worden tenminste foto’s en video’s gemaakt voor de nabestaanden

Nadat we betaald hebben, gaan we in wachtstand, proberen wat rustiger te worden en zien één voor één andere daredevils landen.

Pak aan – hartslag 160

Na een klein uurtje is het tijd om ons harnas aan te trekken en krijgen we de instructie over wat er gaat gebeuren en wat we moeten doen:

“Your arms in front of your chest, head back, feed underneath the airplane and if you forget all of this, don’t worry,. Just don’t forget to smile” – Check dat moet lukken.

Zuid-afrikaans vlieggenot – hartslag 185

Dan klinkt “Time to go guys”, gevolgd door de reactie van Nadine: “fuck”. We komen aan bij het vliegtuigje, waar Scott (mijn parachutemaatje) nog even met een rol ducktape de rand van het vliegtuig afplakt. Al is het maar ter bescherming van benen, het voelt een stuk veiliger nu het vliegtuig tenminste geducktaped is. Ik kruip in de schoot van Scott en Nadine neemt plaats naast mij en voor we het weten vliegen we boven Zuid-Afrika, wat echt prachtig is!

Ik kijk ons kleine vliegtuigje rond en zie losse schroeven, karton, los klapperend plastic en postbode elastieken die dat weer samenhouden. Gek genoeg voelt dat allemaal heel veilig, omdat je weet wat er nog komen gaat. Dat besef wordt steeds groter, voel ik aan onze zweethanden die elkaar stevig vasthouden. 25 minuten later vliegen we op ongeveer 3 km hoogte en naderen we de springzone.

Laatste check – Hartslag 195

Nadine neemt plaats in de schoot van haar instructeur en wordt vastgesnoerd. Scott verteld en laat zien dat die mij zojuist heeft vastgemaakt aan hem bij mijn heupen en schouders. Vervolgens zet ik mijn bril op en kijk naar voren, waar Nadine recht tegenover mij klaar zit. Het oogcontact is bijzonder, er is angst, spanning en verliefdheid. Ik zeg nog “had je nu maar in een achtbaan gezeten” en in mijn hoofd denk ik richting haar instructeur: “Ik mag hopen dat je haar met twee benen veilig op de grond zet”.

Vrije val – Hartslag 643

Het rolluik gaat open en Nadine hangt voor ik het weet buiten het vliegtuig te wapperen en valt daarna de diepte in.

Een bizar beeld, maar geen tijd om stil bij te blijven staan, want ook ik hang nu buiten het vliegtuig. De primaire reactie van mijn lijf en hoofd, alarmfase rood, dit is foute boel. Ik glimlach met kiespijn nog een keer na de camera voordat ook ik uit het vliegtuig val.

Dat eerste gevoel van vallen is gewoon even zo enorm naar, maar binnen enkele seconden is dat weg. Zodra we stabiel vrij vallen is het zo enorm gaaf, lekker, bizar, geniaal, bruut en mooi. De kracht van met ruim 200 km/u naar beneden vallen is met niets te vergelijken.

Scott zorgt dat we nog even een paar rondjes keihard ronddraaien, waarom ook niet. Ik schreeuw ondertussen de hele lucht vol, ben door het dolle van de adrenaline en maak handgebaren alsof ik aan de drugs zit (wat ook zo is maar dan die van mijn eigen lichaam! Meer vrijheid dan dit is er niet 🙂

Parachute uit – Hartslag 210

Na ongeveer 30 seconden te zijn gevallen trekt Scott de parachute open. Een flink remkracht zorgt dat we binnen enkele seconde ‘stil’ hangen. Een hele gekke rust ineens en tijd om rustig adem te halen. Het hangen aan de parachute is heerlijk en wat een prachtig uitzicht. Het voelt heel natuurlijk en comfortabel. Dat vind Scott ook want die zegt ‘Okay time to have some fun’ en trekt daarna aan één kant om ons een mooie rondje te laten maken. Gaaf zeg ik! Okay now harder zegt Scott, waarnaar er een enorme snelle draai en daling wordt ingezet. De G kracht knalt heerlijk in mijn buik. Aah wat is dit gaaf! Ik zie Nadine onder mij langzaam dalen en uiteindelijk lande, enkele seconden later doen wij hetzelfde. Veilig met twee knikkende benen weer op de grond. Ik geef Scott een hand en omarm daarna Nadine. Een heerlijke ontlading en gouden moment! En onze beiden hoofden die denken: What the *f* just happend.

Niets doen – Hartslag 70

We zitten daarna wat apathisch met z’n twee op de bank en verwerken met wat losse kreten wat we zojuist hebben meegemaakt. Beide een beetje beroerd dus we drinken en eten wat, voordat we de foto’s en video’s krijgen. We bekijken die daar te plekke terug en krijgen beide weer de adrenaline in ons lijf. Heel gaaf om als herinnering te hebben al ziet het er niet uit :)! De rest van de dag zijn we te vinden bij Langebaan waar we heerlijk lunchen, kijken naar kitesurfers en nagenieten. We rijden terug naar Kaapstad, eten een Thais hapje en vallen daarna in een diepe coma! Lekker al die geluksstofjes, totdat ze weg zijn en je leeg bent!

Gelukkige hebben we de filmpjes nog

Let daarbij niet op het strakke gezicht van Nadine, ze vondt het echt wel leuk, maar was flink beroerd. (“Als je moet spugen doe het dan over je linker schouwder en waarschuw mij vooraf, al dus haar springpartner) En let niet op mijn over blije gebaren, gedrag en glimlach. Dat was ik niet, dat was de adrenaline 😉 Jorg wachtwoord is: Jorg

https://vimeo.com/196178360

Nadine wachtwoord is: Nadine

https://vimeo.com/196194968